مذاکرات سازش ، پوزخندی به عدالت جهانی !

^{محسن حقیقی:}

کارشناس ارشد جامعه شناسی

یادداشت یزدفردا:از سرگرفتن مذاکرات سازش آن هم در ایام نزدیک روز قدس با توجه به سابقه تاریخی این مذاکرات به چه معناست؟ آیا این مذاکرات نفعی برای مردم فلسطین دارد؟ چگونه ممکن است در سایه ارعاب، ترس، تهدید، تحقیر و لگد مال نمودن شخصیت انسانی یک ملت نیز دست سازش و صلح به طرف آنها دراز نمود؟ آیا اصلا صلح وسازش با توجه به شرایط موجود امکان پذیر است؟

آیا صحنه گردان این مذاکرات عامل اصلی ایجاد ترس و نا امنی در منطقه نیست؟ آیا صلحی که بر مبنای توجه به حقوق انسانی ملت ها و عدالت نباشد ممکن است؟ و اصلا صلح بدون بر پایی عدالت پایدار می ماند؟ یا فقط سرپوشی برآن همه جنایت و ستمی است که سالهاست در سایه زور و تهدید و جنگ بر مردم منطقه می رود؟

آنچه که امروز از آن بعنوان مذاکرات صلح یاد می شود براساس تعریفی سلبی ازصلح شکل گرفته است که صلح را فقط به معنای نبود و توقف جنگ می داند و تحقق صلح جهانی را فقط در جهت تضمین منافع قدرت ها و بدون تامین عدالت جهانی دنبال می کند ولی آنچه مد نظر و مطالبه واقعی هر مسلمانی باید باشد استقرار آرامش و صلح بر مبنای عدالت است که زمینه توسعه اخلاق و تربیت انسان ها را مهیا می سازد. صلح وقتی ارزشمند است که حقوق مظلومان و مستضعفان را در نظر گرفته باشد. امام خمینی (ره) صلحی را که فقط در آن توقف جنگ مد نظر باشد مردود می شمارند و می فرمایند:

" ما همیشه صلح طلبیم ، لکن نه صلحی که جانی را بر سر جنایت خودش باقی بگذارد، همچو صلحی صلح نیست. "

در شرایط کنونی مذاکره پیرامون سازش با رژیمی که نطفه آن با جنایت و تحمیل جنگ و آوارگی بر ملت های منطقه بسته شده علاوه براینکه تاییدی بر ناعادلانه بودن ساختار نظام بین المللی است پوز خندی به عدالت جهانی است.